در ساماندهی رمز ارزها لازم است، تجربه جهانی مد نظر قرار گیرد و ضمن آگاهی از تضاد منافع ساختاری در اقتصاد ایران، بر اساس اولویت‌های ملی تصمیم‌گیری صورت گیرد.

به گزارش عصر گمرک به نقل از دنیای بانک، پس از ماه‌ها انکار، بگیر و ببند و برخورد سلبی با پدیده رمزارزها، حالا ظاهرا مسئولان تحت تاثیر بُرندگی تکنولوژی، به صرافت قاعده‌مندسازی این پدیده افتاده‌اند. چندی پیش‌ رئیس مجلس طی نامه‌ای به بانک مرکزی خواستار تدوین مقررات لازم برای فعالیت در مبادلات رمزارزها و نیز نظام‌مند کردن این حوزه شد و اخیرا هم رئیس دولت، به اعضای کابینه خود دستور داده که برای قانونمند شدن فعالیت رمز ارزها و صیانت از سرمایه مردم در این حوزه هرچه زودتر چاره اندیشی شده و قوانین و دستورالعمل های لازم وضع و ابلاغ شود. اما ساماندهی و نظام مند کردن این پدیده با چه موانعی مواجه بوده و چه الزاماتی را می‌طلبد؟
در بسیاری موارد، وقتی دستوری از بالا صادر می‌شود، در لایه‌های پایین تر، ابتر و بدون خاصیت باقی می‌ماند و یکی از دلایل این وضعیت، تضاد منافع ساختاری است که در اقتصاد ایران وجود دارد و در عین حال، دلیل دیگر، آن است که اولویت‌های ملی در عرصه اقتصاد چندان مشخص نیست.
به واسطه شتاب تغییرات فناورانه و تکنولوژیک،افراد تصمیم‌ساز فرصتی برای به روزرسانی خود نداشته و نتیجه آن می شود که به دلیل عدم تصمیم‌گیری به موقع، فرصت و پنجره طلایی این پدیده‌های نوین از دست رفته و بسته می‌شود. نکته حائز اهمیت دیگر آنکه، برخی افراد در لایه‌‌های تصمیم سازی و تصمیم‌گیری، غرض ورزانه با موضوعات تکنولوژیکی برخورد کرده و منافع شخصی را به منافع ملی ترجیح می‌دهند.
مساله این است که در این سال‌ها به هر دلیل، سرمایه گذاری کافی در تولید برق صورت نگرفته و پروژه‌های نیروگاهی یا نیمه کاره مانده یا آغاز نشده است. نتیجه آنکه با افزایش دما، شکاف میان تولید و مصرف آشکار شده و وزارت نیرو با توجیه همه کاستی ها، سستی ها و سیاستگذاری‌های غلط، مساله استخراج رمز ارزها را ریشه اصلی خاموشی ها عنوان می‌کند. اگرچه گفته می‌شود که در حدود یک هزار مگاوات از برق کشور به استخراج رمز ارزها اختصاص می‌یابد، اما اگر اجازه داده می شد سرمایه گذاران، برق تولید کنند و برق خود را بر اساس ضوابط قانونی مصرف کنند، بخشی از این کمبودها نیز جبران می‌شد.
وقتی با پدیده جدیدی در حوزه فناوری مواجه می‌شویم باید ببینیم تجربه بشر در مواجهه با این فناوری‌ها چه بوده است. سال‌هاست که روشی از تنظیم‌گری در برخی دولت ها مورد پیگیری قرار گرفته و توفیقاتی برای این دولت‌ها حاصل کرده‌است. یکی از مواردی که در حوزه های مالی و پولی مورد استفاده قرار می‌گیرد و ما هم باید با جدیت آن را پیاده کنیم، ایجاد سندباکس‌ ( sandbox)است. سندباکس ابزارهایی هستند که کمک می‌کنند،رگولاتوری هوشمندانه و متناسب با تغییرات سریع فناوری صورت گیرد. البته در وزارت اقتصاد و فرابورس نیز مطالعاتی در این زمینه انجام شده که مطالعه صرف کافی نیست و باید هر چه زودتر اجرایی شود.
قانون نیز بستر مشورت‌گیری دولت از بخش‌خصوصی و امکان بهره‌گیری از این دانش را هم فراهم کرده است و استفاده از نظرات بخش‌خصوصی نیز باید از طریق اتاق ها، انجمن ها و تشکل‌های فعال در این حوزه صورت گیرد. حال آنکه دریافت این مشاوره چندان جدی انگاشته نمی‌شود.
نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که روند تغییرات در حوزه فناوری سریع است و واکنش ها نیز باید متناسب با همین سرعت باشد. در واقع، باید خود را برای سازوکاری آماده کنیم که بتوانیم به تصمیم‌گیری‌ها سرعت ببخشیم. اما هر پدیده‌ تکنولوژیکی که وارد کشور می‌شود، دولتمردان ما در ابتدا به انکار آن برمی‌خیزند و پس از مدتی که این پدیده راه خود را در کشور باز می‌کند، باید حسرت بخوریم که چرا به موقع تصمیم نگرفتیم و خوب عمل نکردیم. بنابراین لازم است در ساماندهی رمز ارزها، تجربه جهانی مد نظر قرار گیرد و ضمن آگاهی از تضاد منافع ساختاری در اقتصاد ایران، بر اساس اولویت‌های ملی تصمیم گیری صورت گیرد.