سال گذشته سال قوی برای هیدروژن سبز دستکم از نظر توجه رسانه ای بود هر چند که تولید هیدروژن سبز تغییر معناداری نداشت که یکی از دلایل آن می‌تواند هزینه باشد.

به گزارش عصر گمرک به نقل از ایسنا، با این حال هیدروژن سبز چیزی را از دست نداده است نه به این خاطر که اتحادیه اروپا قرار است ۴۰ گیگاوات ظرفیت تولید این منبع انرژی پاک را ایجاد کند بلکه به دلیل قطارهای هیدروژنی که در راه خواهند بود.
شرکت آلستوم فرانسه در سال ۲۰۱۶ قطار هیدروژنی کوردیا آی لینت خود را رونمایی کرد و دو سال بعد اولین قطار آی لینت در آلمان فعالیتش را آغاز کرد. آلستوم سال گذشته اعلام کرد که از سال آینده ۱۴ قطار آی لینت راه اندازی می‌کند تا جایگزین قطارهای دیزلی شوند.
در حال حاضر آلستوم نمی گوید هیدروژنی که در سلولهای سوختی قطارهای آی لینت استفاده می شود سبز است. اما این حقیقت که قطارهای هیدروژنی در حال فعالیت هستند بارقه امیدی را به وجود می آورد که تولید هیدروژن سبز روزی خارج از پیش بینی های خوش بینانه شرکتهای مشاوره انرژی مختلف، از نظر تجاری اقتصادی خواهد بود.
به نظر می رسد حمل و نقل ریلی عرصه آزمایش مناسبی برای فناوری هیدروژن باشد. طبق گزارش اخیر روزنامه وال استریت ژورنال، هزینه نگهداری قطارهای هیدروژنی برای آلستوم در حال حاضر قابل مقایسه با قطارهای دیزلی یا برقی است. در این گزارش به سبز بودن هیدروژن مورد استفاده اشاره نشده اما با این حال این یک شروع است.
هیدروژن برای این که به جریان سوخت رایج بپیوندد، با موانع قابل توجهی روبروست که یکی از آنها هزینه و دیگری عدم وجود زیرساخت است. این مسئله در صنعت خودروی هیدروژنی به وضوح دیده می شود.
مدلهای خودروی سواری هیدروژنی معدودی وجود دارند و با وجود ویژگیهای جذابی که دارند، غیرمحبوب مانده اند که نخستین دلیل قیمت بالاتر و سپس عدم وجود شبکه سوخت رسانی توسعه یافته است. حتی خودروهای برقی هم مشکل مشابهی دارند. اگرچه دولت بایدن در آمریکا و اتحادیه اروپا برنامه هایی را برای ساخت چنین شبکه های سوخت رسانی دنبال می‌کنند اما هیدروژن کم و بیش به حال خود رها شده است.
ضرورت جایگاههای سوخت دلیل دیگری است که حمل و نقل ریلی را عرصه آزمایشی ایده آلی برای استفاده از هیدروژن می سازد. قطارها نیاز ندارند هر دو ایستگاه سوخت گیری کنند و به چند مرکز سوخت گیری استراتژیک نیاز دارند.
قطارهای برقی برای محیط زیست فوق العاده هستند اما ارزانترین شکل حمل و نقل نیستند. بدون کمک دولتها، قطارهای برقی احتمالا تحت فشار عوامل بازار به فراموشی سپرده می شدند. اما قطارهای هیدروژنی ارزانتر از قطارهای برقی هستند. در این بخش فناوری سلول سوختی هیدروژنی به نظر می رسد آماده درخشش است و احتمالا در مقطعی علاقه سرمایه گذاران را به استفاده از هیدروژن در بخشهای دیگر بخش حمل و نقل برخواهد انگیخت.
بر اساس گزارش اویل پرایس، پیش بینی این که چه مدتی طول خواهد کشید تا هیدروژن سبز برای قطارها اقتصادی شود، دشوار است. اگرچه هیدروژن سبز نقطه نهایی در انقلاب هیدروژن است اما گام نخست نیست. گام نخست پیدا کردن بخشی است که هیدروژن بتواند در آنجا بدرخشد و به نظر می رسد حمل و نقل ریلی چنین جایگاهی را پیدا کرده است.