بررسیها نشان میدهد ۹۰ درصد دانههای روغنی کشور از طریق واردات تامین میشود. با هدف تامین امنیت غذایی کشور، طرح خود اتکایی دانههای روغنی از سال ۱۳۹۴ در دستور کار قرار گرفت، اما با گذشت ۶ سال از این طرح، عقب افتادگی زیادی در اجرا به چشم میخورد. در صورت اجرای مناسب سیاستهای حمایتی و برنامه ریزی درست، امکان کاهش وابستگی ۲ میلیارد دلاری به واردات دانه و کنجاله سویا طی ۴ سال آینده فراهم خواهد شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی عصر گمرک، یکی از نهاده های اصلی صنعت دام و طیور کنجاله سویا است که غذای اصلی دام و طیور محسوب می شود. کمبود یا نبود این محصول حتی به اندازه چند روز، چالش های زیادی را در صنعت دام و طیور ایجاد می کند و به طور مستقیم بر زنجیره غذایی مردم و به طور مشخص بر تامین گوشت و مواد پروتئینی تاثیر می گذارد.
کنجاله سویا منبع اصلی تأمین پروتئین در جیره غذایی طیور در ایران و جهان است. دولت طی سال های گذشته با تخصیص دلار ۴۲۰۰ تومانی به واردات این محصول، سعی در کنترل قیمت گوشت مرغ و تخم مرغ داشته است.
وابستگی به واردات، چالش اصلی تامین دانه های روغنی و نهاده های دامی
کنجاله سویا تفاله به جا مانده از دانه سویا است که پس از روغن کشی در کارخانجات روغن به دست می آید. دانه سویا یکی از دانه های روغنی مهم در جهان است که به دلیل شرایط جغرافیایی ایران، امکان تولید انبوه آن در کشور فراهم نیست.
دولت برای تامین روغن و کنجاله مورد نیاز کشور مجوز واردات دانه، روغن و کنجاله سویا را برای واردکنندگان صادر می کند. با توجه به ظرفیت حدود ۱.۵ میلیون تنی روغن کشی در کشور، واردات دانه سویا نسبت به واردات روغن و کنجاله در اولویت قرار دارد.
نیاز مصرفی کشور به کنجاله سویا بیش از ۴ میلیون تن در سال است به طوری که ۹۰ درصد آن وارداتی بوده و بیش از ۲ میلیارد دلار ارز از کشور خارج می کند.
انتهای پیام/.